วัดโชฟุคุจิ

กล่าวกันว่าก่อตั้งขึ้นในสมัยจินกิ (724-729) เอกสารจากสมัยเอโดะกล่าวว่า ``เมื่อบุตรชายของโยริซึเนะ โชกุนคนที่ 4 ของรัฐบาลโชกุนคามาคุระ ป่วยด้วยไข้ทรพิษ เขาได้กินลูกพลับไซโจ (พันธุ์ดั้งเดิม) จากวัดโชฟุคุจิ และหายขาดอย่างสมบูรณ์'' จนกระทั่งประมาณสมัยบุนกะ/บุนเซ (พ.ศ. 2347-2373) มีต้นพลับขนาดยักษ์ที่มีเส้นรอบวงลำต้น 4.8 เมตร และดูเหมือนว่าลูกพลับนี้เป็นเพียงต้นเดียวที่เรียกว่า ``ลูกพลับไซโจ'' ในขณะนั้น เนื่องจากท่อนไม้ของลูกพลับไซโจที่ปัจจุบันปลูกตามสถานที่ต่างๆ ตั้งอยู่ที่นี่ จึงถูกกำหนดให้เป็นสถานที่ประวัติศาสตร์ของเมืองให้เป็น ``แหล่งกำเนิดลูกพลับไซโจ'' และกลุ่มรูปปั้นทางพุทธศาสนาที่ได้รับการกำหนดให้เป็นจังหวัดและเมือง ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญก็ประดิษฐานอยู่ที่นี่เช่นกัน