วัดไดกันจิ

ชื่ออย่างเป็นทางการคือวัดคาเมยามะ โฮโคอิน ไดกันจิ แม้ว่าจะไม่ทราบแน่ชัดว่าก่อตั้งเมื่อใด แต่เป็นวัดเก่าแก่ของนิกายชินงอนที่กล่าวกันว่าพระเรียวไคได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในสมัยเคนนิน (1201-1203) จนกระทั่งถึงกฤษฎีกาแยกศาสนาชินโตและพุทธศาสนาในสมัยเมจิ วัดมีหน้าที่ซ่อมแซมและสร้างวัดเพื่อเป็นผู้ดูแลการก่อสร้างศาลเจ้าอิตสึคุชิมะ และเป็นศูนย์กลางของอิตสึคุชิมะ การัน ซึ่งประกอบด้วยเซ็นโจคาคุ ศาลเจ้าห้าชั้น เจดีย์ และเจดีย์ทาโฮโตะ พระพุทธลี้ลับของวัดนี้ อิทสึคุชิมะเบ็นไซเท็น ว่ากันว่าสร้างขึ้นโดยโคโบ ไดชิ คูไค และเป็นหนึ่งในสามรูปปั้นเบ็นไซเท็นในญี่ปุ่น เบ็นไซเท็นเป็นเทพีแห่งความมั่งคั่งในโลกนี้ และในยุคแห่งการผสมผสานระหว่างชินโตและพุทธศาสนา อิจิกิชิมะ ฮิเมเร เทพองค์หลักของศาลเจ้าอิตสึคุชิมะ มาได้รับการบูชาในฐานะเทพีแห่งความมั่งคั่ง และเทียบได้กับเบ็นไซเท็นในศาสนาพุทธ รูปปั้นอิทสึคุชิมะเบ็นไซเท็นนี้ถูกย้ายจากศาลเจ้าอิทสึคุชิมะเนื่องจากการแยกศาสนาชินโตและพุทธศาสนา รวมถึงรูปปั้นไม้ยาคุชิ เนียวไร (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ) ซึ่งว่ากันว่าเป็นพระพุทธรูปที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่บนเกาะมิยาจิมะ และชากะ เนียวไรที่ทำจากไม้ รูปปั้นที่เป็นภาพหลักของ Senjokaku รูปปั้นนั่ง (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ) รูปปั้น Anan Sonja และรูปปั้น Kasaba Sonja (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญทั้งสอง) ที่คอยปกป้องด้านข้าง รูปปั้นทั้งสามที่เป็นรูปปั้นหลักของทั้งห้า เจดีย์ที่มีเรื่องราวมากมาย รูปปั้น Yakushi Nyorai ซึ่งเป็นรูปสำคัญของเจดีย์ Tahoto และรูปหลักของ Gomado เป็นที่เก็บพระโพธิสัตว์ Nyoirin Kanzeon ฯลฯ นอกจากนี้ โชอินที่ด้านหลังของห้องโถงหลักยังเป็นที่รู้จักในฐานะสถานที่ที่ไคชูคัตสึและผู้ติดตามที่เป็นตัวแทนของแคว้นโชชูจัดการประชุมสันติภาพในช่วงสงครามโชชูครั้งที่สอง