ศาลเจ้าซาคากิยามะ

ศาลเจ้าแห่งนี้เป็นศาลเจ้าเก่าแก่ที่กล่าวกันว่าสร้างขึ้นจากศาลเจ้าอุสะฮาจิมังกุในคิวชูในปี 933 ในปี ค.ศ. 1715 สมบัติและเอกสารโบราณได้ถูกทำลายลง และไม่ทราบที่มาที่แน่ชัดของวัดอีกต่อไป แต่โครงสร้างปัจจุบันถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1724 โดยได้รับอนุญาตจากโยชินากะ ขุนนางคนที่ 5 ของแคว้น และได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในช่วงเวลาหนึ่ง สามปี ศาลเจ้าหลักถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของเมือง และเป็นอาคารอันทรงคุณค่าโดยเป็นตัวอย่างแรกของวัดและสถาปัตยกรรมศาลเจ้าสมัยใหม่ตอนต้น จินเบ โทริอิ ช่างไม้ในศาลเจ้าก็มีส่วนร่วมในการก่อสร้างวัดแห่งนี้ด้วย รูปลักษณ์ของมันดูเรียบหรูและสง่างามตามแบบฉบับของศาลเจ้าชิโมกาโมะ และยังมีเศษการตกแต่งอันงดงามของวัฒนธรรมโมโมยามะอีกด้วย ในแง่ของขนาด มีขนาดใหญ่กว่าอาคารศาลเจ้าปกติถึง 2.6 เท่า ทำให้ที่นี่เป็นหนึ่งในศาลเจ้าที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น เมื่อพิจารณาว่าเกษตรกรในขณะนั้นต้องแบกรับต้นทุนมหาศาลในการสร้างอาคารขนาดนี้ จึงกล่าวได้ว่าเป็นสื่อการเรียนรู้ที่ดีในการวัดความมั่งคั่งทางการเงินของคุมาโนะ นอกจากนี้ ทามากากิในบริเวณนั้นยังถูกสร้างขึ้นในปี 1859 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่พ่อค้ารายใหญ่และร่ำรวยเดินทางมายังคุมาโนะเพื่อขายแปรง พ่อค้าผู้มั่งคั่งเหล่านี้จะบริจาคเงินจำนวนมากทุกครั้งที่มีการสร้างศาลเจ้าขึ้นใหม่หรือมีการซ่อมแซมวัดในหมู่บ้าน รั้วทามากากินี้มีวันที่ก่อสร้างชัดเจนและมีคุณค่าในฐานะทรัพย์สินทางวัฒนธรรม และถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของเมือง