อนุสาวรีย์กวีนิพนธ์ทามิกิ ฮาระ (อนุสาวรีย์กวีนิพนธ์ของฮารุโอะ ซาโตะ)

วันที่ก่อสร้าง: 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2494 กวี ทามิกิ ฮาระ ถูกโจมตีด้วยระเบิดปรมาณูเมื่ออายุ 40 ปี ณ บ้านเกิดของเขาในเมืองโนโบริมาจิ เขาสูญเสียภรรยาที่รักไปเมื่อปีที่แล้ว และแม้ว่าเขาจะถูกครอบงำด้วยความเหงาและความสิ้นหวัง แต่เขาก็ยังคงเขียนผลงานที่ถ่ายทอดความหายนะจากระเบิดปรมาณู ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจของเขาในฐานะผู้รอดชีวิต อย่างไรก็ตาม เมื่อสงครามเกาหลีทวีความรุนแรงขึ้น เขารู้สึกผิดหวังกับคำกล่าวของประธานาธิบดีทรูแมนที่ว่า ``การใช้ระเบิดปรมาณูมีความเป็นไปได้'' และในวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2494 เขาได้ฆ่าตัวตายด้วยการนอนลงบนรางรถไฟสายโตเกียวชูโอ ฉันหยุด. เขาถึงแก่กรรมเมื่ออายุ 46 ปี อนุสาวรีย์บทกวีนี้สร้างขึ้นโดยให้หลังพิงกำแพงหินของซากปราสาทฮิโรชิมะ แต่ในเดือนพฤศจิกายนของปีที่ทามิกิเสียชีวิต มันถูกกำหนดเป้าหมายโดยคนขว้างก้อนหิน และแผ่นเซรามิกที่อยู่ด้านหน้าก็เต็มไปด้วยรู และ แผ่นทองแดงด้านหลังก็ถูกทำลายเช่นกัน อนุสาวรีย์ปัจจุบันได้รับการบูรณะและย้ายเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2510 บทกวีที่เขียนด้วยลายมือของทามิกิ ``แกะสลักด้วยหินแห่งวันที่ห่างไกล มีเงาอยู่ในทราย พังทลายลงท่ามกลางสวรรค์และโลก ภาพลวงตาของดอกไม้ดอกเดียว'' ถูกแกะสลักเป็นหินแกรนิตสีดำ